ملکه تاشی خاتون، مادر حاکم فارس در سال ۷۴۵ هجری قمری بانی بهسازی بارگاه شاهچراغ شد. بارگاهی که دردوره اتابکان فارس ساخته شده بود و با درخواست او ظرف مدت پنج سال به آرامگاهی با یک گنبد بلند تبدیل شد. شاهچراغ آرامگاه «میرسید احمد» پسر امام موسی کاظم و یکی از آثار دیدنی شیراز. گنبد طلا، کاشی کاری های داخل شاهچراغ و مرمت این اثر باستانی از اوایل سال ۱۳۴۰ هجری شمسی آغاز شد.
ماجرا از این قرار بوده که یک روزی در همان اوایل اردیبهشت سال ۱۳۴۰ مهندس قهرمانی نامی که رئیس اداره امور فنی استان قدس رضوی بوده، به شیراز سفر کرده و با حضور متولی شاهچراغ، رئیس اداره باستان شناسی فارس و معماران از محل گنبد حضرت شاه چراغ بازدید میکند. این بازدید زمانی اتفاق میافتد که اسکلت بندی این گنبد با سی و شش تن آهن در مدت هشت ماه کار مداوم به وسیله سید احمد رضا زاده و کارگران شیرازی ساخته شده و قرار است بنا به دستور رسیده، گنبد را با طلا بپوشانند.
پس از اندازه گیری سطح گنبد، تصمیم گرفته شد سطح این گنبد که پانصد و چهل متر مربع است طلاکاری و یکصد و ده متر بدنه گنبد کاشیکاری شود. کاشیهایی که هنوز هم وقتی به آن نگاه میکنی حیرت انگیزند.
در این زمینه بخوانید:
داستان «خدیجه ننه»، زنی که با ۱۶۸ سال سن روزی علامت سوال بزرگ جهان بود!
آن زمان هیاتی که رفتند برای بازدید و اندازه گیری، اعلام کردند هزینه طلاکاری که بالغ بر سی و یک میلیون ریال خواهد شد از محل موقوفات آستان قدس رضوی پرداخت میشود. ضمن اینکه ساختمان گلدسته ها و ضریح و تعمیرات دیگر این آستان به عهده کمیسیون نظارت بر ساختمان و از محل وجوه و اعانات مردم شیراز پرداخت خواهد شد.
شرح کوتاهی از این خبر در روزنامه کیهان به تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۴۰ منتشر شده است. به گفته خبرنگار شیرازی کیهان تا آن زمان از طرف کمیسیون نظارت بر ساختمان، یک میلیون و سی هزار ریال بابت اسکلت گنبد پرداخت شده و قرار است چند روز دیگر کار طلاکاری گنبد آغاز شود.
نظر شما